22. WAT? - WAAROM? - HOE?

Mama, waarom kunnen de vogeltjes vliegen en wij niet?

Papa, hoe komt het dat de ooievaar mij geen zusje brengt?

Oma, waarom heeft opa geen haar?

Opa, mag ik later met oma trouwen?

Vragen waar ouders meestal zelf geen antwoord op hebben en er zich van afmaken met: "curieuzeneuzemosterdpot", eens op hun kroost hun kopje aaien en over wat anders beginnen. Maar de stroom vragen blijft duren en drijft menige ouder tot wanhoop. Ik moet dat aan ouders met jonge kinderen niet uitleggen.

Mijn ouders hadden familie in Parijs wonen. De lichtstad was in de jaren vijftig een Disneyland van een andere soort. Montmartre, de Champs Elysée, de Moulin Rouge, het Louvre en natuurlijk als kers op de taart De Eiffeltoren. Het sprak tot de verbeelding en ze gingen er regelmatig naartoe en wat dacht je, ik mocht natuurlijk niet mee en moest bij mijn grootmoeder blijven. Als ze van hun familiebezoek terugkwamen hadden ze voor mij een klein Eiffeltorentje bij en dat liet op mij een grote indruk na. Toen we later in de auto ergens naartoe reden en ik zag onderweg een hoogspanningstoren kreet ik, we zijn in Parijs, daar de Eiffeltoren. Mijn ouders lagen plat van 't lachen.

En waarom vertel ik dat nu? Omdat kinderen zich over van alles blijven verbazen en wij verbazen ons over niks meer of toch over zéér weinig. Misschien vinden we het bewust opzoeken van verwondering en betovering te kinderachtig of misschien is het wel luiheid? Nieuwsgierigheid maakt dat we ons niet vervelen, dat we steeds andere dingen ontdekken. Een bloemknop die opengaat, een andere taal, een nieuwe vriendin, een exotisch gerecht, een paar druppels citroen en zout op elk gerecht en onze dag wordt elke keer fijner (woorden van Natalie LeBlanc – met haar toelating).

We doen soms alsof we alles begrepen hebben en vragen niet om meer uitleg. Moeilijke woorden, we knikken alsof ze tot onze dagelijkse woordenschat behoren en leren zo absoluut niks bij. We vrezen voor dommeriken te worden aanzien terwijl het juist andersom is. Ik wist het ook niet, maar er bestaan boekjes met verzonnen woorden, die geen enkele betekenis hebben en door grappenmakers gebruikt worden om ons te testen. Die deugnieten willen niet liever dan dat we doen alsof we het begrepen hebben om ons gezicht niet te verliezen. Ik had jullie graag de titel van dit boekje meegegeven maar heb het niet gevonden. Iemand?

Mijn Quote: DAT ER NOG VEEL VERWONDERING JE PAD MAG KRUISEN.

Jantje: Papa ik ga trouwen.

Papa: oh ja jongen, en met wie dan wel?

Jantje: met Oma.

Papa: dat kan niet.

Jantje: waarom niet?

Papa: omdat Oma mijn mama is.

Jantje: en dan? Jij ben toch ook getrouwd met mijn mama!

Jantje: Papa van wie heb ik verstand?

Papa: van Mama want ik heb het mijne nog.

Jantje: Papa, waar ligt Gibraltar?

Papa: dat moet ge aan Mama vragen, die ruimt hier alles op.