17. TONGEN

Er zijn kamerplanten die er als tongen uitzien (in de spreektaal vrouwentongen genoemd) en waarom die puntige bladeren geen mannentongen heten, daar heb ik geen antwoord op gevonden. Het gaat hier over de Sansevieria, een kamerplant die niet kapot te krijgen is, tenzij je ze verzuipt in té veel water. Maar wat zijn kamerplanten eigenlijk? Dat zijn planten die hun habitat in de natuur hebben en die wij binnenhalen in onze woonkamers waar ze onze lucht mogen zuiveren en gedoemd zijn tot een miserabel leventje in een veel té klein potje. Een verloren plekje in onze woning moet door een uitheems plantje worden opgevrolijkt en komt er dikwijls terecht in het tegenovergestelde van wat het nodig heeft. Wil hij in de schaduw staan, dan krijgt hij volle zon en omgekeerd! Wil hij uit de tocht, dan staat hij in volle tocht! En omgekeerd. En wil hij weinig water dan krijgt hij emmers water te verwerken en ook hier weer omgekeerd. Ocharme!

Pas op, ik heb ook kamerplanten en probeer hun ellende zo veel mogelijk te verzachten door ze te bestuiven met regenwater, door ze roze korrels of aangepaste meststof te voederen en door er af en toe een praatje mee te maken. 't Schijnt dat dàt helpt.

Bij mijn ouders, mijn grootouders, tantes en nonkels van de vorige generatie heb ik nooit één enkele échte plant binnen in huis gezien, wel buiten tuinplanten, bloemen, groenten, fruitbomen en zo verder. Geen palmbomen, citrusstruiken noch gesnoeide olijfboompjes! We staan er niet bij stil waar we mee bezig zijn.

Maar ik moet tot mijn schade en schande toegeven dat ik kamerplanten (échte, geen plastieken) de max vind. Ze verrassen mij soms met de schoonste cadeautjes zoals échte bananen, bloemen zoals van de Sansevieria en de Hibiscus.

Een Monstera had zich als klein plantje opgewerkt tot aan het plafond van mijn living en wist zich toen geen raad meer. Ik heb hem moeten helpen maar of hij dat zo plezierig heeft gevonden, daar vrees ik voor. Nadien moest ik de muur terug schilderen want hij had zich er als een baby'tje aan vastgeklampt en de verf en het bezetsel uit pure wanhoop losgetrokken. Waarschijnlijk zouden we in zijn plaats juist hetzelfde gedaan hebben. Zijn wij nu beulen als wij zo met levend goed omgaan?

Dat brengt ons bij de vraag of we planten mogen eten want dat zijn, net zoals de dieren, levende wezens, die groeien, bevruchten, vermenigvuldigen, er ziek bijliggen en sterven als ze niet de verzorging krijgen die ze nodig hebben. Eigenlijk doen planten hetzelfde als dieren en wij mensen of ben ik nu aan 't overdrijven, waarschijnlijk wel. Maar als we geen dieren noch planten meer zouden mogen eten, wat blijft er dan nog over?

Lieve lezers, neem mijn vraag niet al te serieus. Het zijn maar bedenkingen waar ik graag enkele minuten bij stil sta.

BOEDDHA: "De tong kan, net als een scherp mes, doden zonder bloed te laten vloeien".