30. DE TOREN VAN BABEL
Ik volg, om het juist te stellen, 1451 dagen aan één stuk Duolingo Italiaans. Ik kan het iedereen aanbevelen alhoewel het enigszins ontmoedigt omdat er zo'n 7.000 talen op onze wereld gesproken worden en er nog eens zo'n 40.000 dialecten bijkomen. Ik heb ook eens "Arabisch voor Dummies" gekocht maar het heeft amper een uurtje geduurd voor ik wist dat het voor mij onbegonnen werk was.
Spraakverwarring oplossen zal niet voor ons of de volgende generaties zijn, maar ik heb wel DE oplossing! Tja, daar staan jullie wel van te kijken nietwaar? Inderdaad, waarom leren we niet allemaal onze eigen moedertaal met daarbovenop Esperanto als tweede taal? Dan zou iedereen, iedereen verstaan, niet? Die kunsttaal is poepsimpel zonder moeilijke werkwoorden of zonder allerlei uitzonderingen en ingewikkelde naamvallen. Dat Esperanto niet van de grond komt, heeft mijns inziens met vertalers, makers van woordenboeken en menselijke onwil te maken. Het kan voor de mens soms niet ingewikkeld genoeg zijn.
Vertalen dan maar? Ja, maar sommige woorden zijn niet meteen te vertalen zoals bijvoorbeeld:
- Het Nederlandse "leuk" en "gezellig"
- Het Italiaanse "magari"
- Het Portugese "saudade"
- Ons Vlaamse "goesting"
Alsof er nog niet genoeg woorden bestaan, heeft S. Carmiggelt een totaal nieuw woord uitgevonden dat nadien wel in De Van Dale werd vermeld: "Epibreren". Dat betekent niet nader aan te geven werkzaamheden verrichten waarmee men de indruk wil geven dat ze belangrijk zijn, ook al stellen ze helemaal niks voor.
Verder, en dat heb ik moeten opzoeken, zijn er twee woorden die in alle talen hetzelfde klinken, namelijk koffie en chocolade.
Mijn motto "ancora imparo" ben ik ooit gaan opzoeken in een Latijns woordenboek en niet gevonden, tot een Italofiel me er op wees dat ancora imparo Italiaans is en betekent, ik blijf leren. Ik ben dus nooit te oud om te leren!
Als laatste puntje wil ik het over het "hart" hebben. Er is over niks zoveel gezongen dan over het hart. Elke taal heeft wel zijn eigen "hart" liedjes. Zo hoorde ik steeds over "Curaçao" zingen in Portugal tot ik erachter kwam dat het "hart" betekent. Tot daar mijn Babylonische spraakverwarring en nu ga ik wat epibreren, kwestie van bezig te blijven.
Ik volg dagelijks het nieuws en als ik over de maneuvers van onze politiekers hoor, over Chinese spionage en mandaten doorspekt met oorlogsverbetenheid van Poetin, dan zou het misschien beter zijn dat ik Russisch of Chinees leer in plaats van Italiaans.