27. SPROOKJES
Jong of oud, autochtoon of allochtoon, arm of rijk, van sprookjes houden we toch allemaal? Als voorbeeldige ouders lezen we onze oogappeltjes de meest afgrijselijke verhalen voor en noemen ze sprookjes. Of wat dacht u van Roodkapje, een lief, klein meisje die haar oma aanbidt en diezelfde oma wordt vervolgens door een bloedlustige wolf verslonden. Sta er eens eventjes bij stil en dan durf ik te verwedden dat we het onze kleuters niet meer vertellen.
En dan de mooie, lieve Assepoester, die door haar stiefmoeder en stiefzussen werd vernederd en gepest en als slavin werd gebruikt. Ik vraag me af hoe kinderen, die nu in een nieuw samengesteld gezin leven, over de stiefmoeder denken? Waarom krijgen alleen die moeders een slechte naam en waarom wordt er zelden of nooit over de stiefvaders gesproken? Die zijn ook niet altijd zo rechtschapen.
En dat is nog niet 't ergste, Sneeuwwitje, haar hart moest er met geweld uitgerukt worden, gelukkig had de jager meelijden en werd ze gespaard. Het vervolg kennen we allemaal, de stiefmoeder als heks met een dikke wrat op haar neus en een vergiftigde appel in haar hand. Ze speelde het zo dat Sneeuwwitje het niet over haar hartje kon krijgen om het oud vrouwtje teleur te stellen en het vervolg kennen we. Dat ze samen met haar Prins nog lang en gelukkig leefde is een andere vraag want het sprookje is dan uit!
Dat de moeder van Bambi werd doodgeschoten door een jager maakt dat de meeste kinderen in shock gaan, want er is toch niets erger voor een kind dan zijn moeder te zien doodschieten?
Maar er zijn sprookjes van een andere aard. Ik heb het beleefd in de jaren '50 van de vorige eeuw. Ik was toen een klein, klein, kleutertje en mijn geloof in de Heilige Man, Sint-Niklaas was nog puntgaaf. Aan de hand van mijn moeder reisden we begin december naar de Innovation in Antwerpen. De Heilige Man huurde daar de gehele bovenste verdieping en daar begon voor mij het mooiste sprookje ooit. Een labyrint donkere slingerpaden, bewegende bomen, zingende kaboutertjes, spelende dieren, alles feeëriek badend in blauw neon licht. En dan, na de laatste bocht, apotheose, de troon van de Heilige Man en zijn helpers en honderden jute zakken gevuld met snoep en speelgoed. Voor ieder kind nam hij de tijd en iedereen kreeg een cadeautje mee naar huis. Een onvergetelijke ervaring die ik nooit zal vergeten. De tronen van Sinterklaas nu, wit plastieken tuinstoelen of in 't beste geval een roodfluwelen, versleten fauteuil, Sinterklaas heeft veel van zijn pluimen verloren.
Zwarte Piet is afgeschaft en we hebben er nu uit Amerika iets nieuw bijgekregen, Halloween. Kinderen kunnen zich vergapen aan bebloede gezichten, afgehakte ledematen en moordwapens, daar is Roodkapje nog klein bier tegen.
Ed Kooyman, een Antwerpse zanger, zingt een Antwerps liedje over Sneeuwwitje. Te bekijken via volgende link: https://www.youtube.com/watch?v=JJ7HkOBmSBg
Indien het niet zou lukken zoek: youtube - Ed Kooyman - Sneeuwwitje
Quote van Man: Ik leef in een sprookje, ik ben getrouwd met de heks.