5. New York

Toen de dieren nog spraken bezocht ik samen met mijn partner New York. De maand november bestookte ons met alle weerfacetten, van extreem warm tot ijzig koud, van regen en wind, alleen van sneeuw bleven we gespaard. We bezochten er de geijkte paden die in elke reisgids staan, maar het zijn alleen de Twin Towers waarover ik hier wat kwijt wil, want ja, die stonden er toen nog.

Ik opteerde om van daarboven New York gedurende de dag met zijn brede straten en mensen klein als mieren te observeren en om 's avonds de verlichting te zien aanfloepen om het nachtleven als een voyeur vanop bijna een halve km hoog te monsteren. Ik liep wel tien keer om het observatieplatform rond zodat ik elke windstreek met zijn uniek panorama kon opzuigen. Het was duidelijk, ik was verliefd op "The Big Apple".

Thuis in Antwerpen, bovenop mijn kleerkast lag er al jaren een muurbrede poster van New York by night. Een vriendin vond het niet zo'n goed idee om een kamerbrede muur daarmee te beplakken, want zo zei ze, die torens gaan precies op je kop vallen. Maar eens thuis stond mijn besluit vast. Die torens moeten tegen de muur, vallen of niet. Ik kon ze er nog altijd weer afhalen. En met wat gepuzzel en wat zweet werd "The Big Apple" geplakt. Een mening werd niet meer gevraagd.

's Avonds bij 't slapengaan deed ik 't licht aan – verrassing - want tegelijkertijd gingen de lichten in New York aan, alle vensters waren verlicht Het was alsof ik door het venster van een hotelkamer "The Big Apple by night" te zien kreeg. Ik had zowaar thuis in mijn eigen slaapkamer "a room with a view" gratis en voor niks. Over de aanslag zélf van 11 september 2001 wil ik hier niets kwijt. Iedereen weet wat een catastrofe de Twin Towers en annexen overkwam. De klok is niet terug te draaien. Ik kan de Towers nu nog alle dagen bij nacht van in mijn bed bekijken. Ik heb geprobeerd om alle verlichte vensters te tellen, maar ben zoals bij het "schaapjes tellen" al tellend in slaap gevallen. Voor de slapelozen onder ons; ik kan zo'n poster aanbevelen maar ik vrees dat hij niet meer voorradig is; de Twin Towers zijn immers geschiedenis geworden. Eén ding heb ik wel genoteerd, er is een gloeilamp stuk van de Brooklyn Bridge maar laat ons hopen dat die lamp intussen wel vervangen is.