32. KERSTVAKANTIE 2

En dan is er de NASA, Kennedy Space Center op Cape Canaveral. Een bus bracht me voorbij hangars, ruimteschepen en raketten. Ik mocht zelfs het immense lanceerplatform op en langs de terreinweg lagen er krokodillen, échte, die verlekkerd op een zacht aaiende hand zaten te wachten. Die krokodillen, dat is nog niks, met een leger bloeddorstige mosquitoes had ik meer last.

En wat zegden jullie, geen cultuur in Florida? Begin dan maar onmiddellijk die mening te herzien. In Sint-Petersburg, aan de Golf van Mexico, hangt de grootste verzameling schilderijen van Dali. Ik had eerst niks met die groteske olifanten op stelten, die platgewalste horloges en verminkte vrouwen, maar de gedreven gids analyseerde en ontleedde Dali' s kunde met zoveel vuur en passie dat ik wel overstag moest gaan. Ik heb er trouwens de allergrootste poster van Dali gekocht die ik thuis aan de muur wil hangen, ik moet er alleen nog een plekje voor vinden.

De bekendste tuin van Florida is van Thomas Alva Edison. Die duizendpoot zette gemiddeld één uitvinding per week op zijn naam! Zijn feeërieke, flamboyante tuin wordt er verlicht door de originele, door hemzelf in 1912 vervaardigde lampen. Ze hangen zelfs over de rijweg tot bij zijn overbuur, Henri Ford. Die bedankte Edison voor hun vriendschap met een échte T-Ford.

Het is echter Key West dat mij van mijn stokken blies. De 1700 eilandjes hangen als de staart van een vlieger aan het vasteland. Ik reed de 200 kilometers in één ruk via highway no. 1 langs de resten van Flagner' s vergane spoorweg en heb de tropische eilandjes en bruggen niet kunnen tellen want het waren er véél te véél.

Het laatste bewoonde eiland is Key West waar Ernest Hemingway een woonplaats had. In Sloppy's Joe' saloon bestelde ik zijn favoriete drankje, Planter' s Punch. Ik had er graag meer dan één gedronken, maar mijn portemonnee protesteerde heftig.

Ik heb in totaal zo'n vierduizend kilometers gereden, maar de meest fantastische rit was de 23 mijl op het brede, harde strand van Daytona Beach waar ze vroeger autoraces reden. Nu is het een uniek familiestrand met twee denkbeeldige rijvakken voor de veeleisende, op curiosa beluste toerist, zoals ikke dus.

Aan alle liedjes komt spijtig genoeg een einde en die heb ik afgesloten in Epcot, een boeiende wereld van technologische vooruitgang, zo gebracht dat zelfs de grootste a-technicus zich niet verveelt. Daar rook ik de doordringende geur van versgebakken worsten met Sauerkraut en life Oberbayern muziek. De gemütliche bierhal was die avond overvol. Ik kreeg daar een plaatsje toegewezen door een Duitssprekende Fraülein naast een Australische toeriste. We konden het goed met ons vinden en zongen als oude kraaien Duitse liederen en toastten op ons geluk en een eeuwige liefde met onze schuimende bierpotten.

Ik werd wat overmoedig en vroeg haar in ruil voor een plas bier wat de hoofdstad van Florida was. "Talahassee" zei ze zonder nadenken. En toen vroeg ze mij wat de hoofdstad van Australië was en ik antwoordde toch wel Sydney zeker!