6. Huisoppas

Pas op pensioen en niet zinnens om in dat zwarte gat te vallen, schreven we (partner en ik) ons in bij taxistop om op huizen, tuinen en huisdieren te passen. We waren nog maar pas lid of ons winkeltje begon al te floreren. Onze telefoon stond al direct roodgloeiend en we maakten in allerijl een oppas almanak.

Van vragers en doeners werd een kleine bijdrage gevraagd als verzekering en we togen enthousiast op pad. Valiezen, wegenkaarten, eten, drinken en al wat we dachten nodig te hebben, werden op elk ontiegelijk uur in de auto geladen.

Kennismaken met de bewoners en hun levend goed leerde ons direct dat mensen niet altijd de waarheid zeggen. Hun beestjes zijn altijd de liefste, de knapste, de gemakkelijkste die nooit, neen, nooit iets mispeuteren. We hadden slimmer moeten zijn.

Er was Sophie, die hapte gewoon mijn boterham op toen ik eventjes mijn rug draaide. Er was een tam konijn dat in de keuken woonde en ons als regelrechte indringers zag. Er waren twee ezels (échte) die de knoppen van mijn jas opaten. Ik stond erbij en ik keek ernaar. En dan was er nog een grote sloeber die mijn partner mee het water in sleurde om te gaan zwemmen. Verder nog een hond die niet functioneerde zonder eerst zijn tasje koffie met suiker en een andere die serieus boos werd omdat de eerste pannenkoek altijd voor haar was. Een andere hond wilde alleen het water uit bloempotten slurpen! We moesten het allemaal maar weten. Er waren er die zo oud waren dat ze met de auto naar het parkje aan de overkant moesten gevoerd worden enz … enz …

En dan was er, het toppunt, een labrador die om vijf uur 's morgens de straat bijeen blafte zodat mijn partner uit bed sprong om hem zijn gedoe te laten doen in het nabijgelegen parkje. Achteraf bleek dat de blaffer helemaal niet naar buiten moest maar dat het hele huishouden om beurten bij 't ochtendgloren met hem in de zetel sliep voor gezelschap.

We ledigden ondergelopen kelders, we reden het gras af, we verzamelden paardenbloemen voor een leger konijnen, we zaten op stoelen omdat de honden op de zetel sliepen, we ontrafelden de alarm- en elektro-installaties en gooiden vervallen producten uit de frigo. We sliepen op alle soorten matrassen, oude en nieuwe, waterbedden en strozakken. En soms, ja soms zaten we te gniffelen in de jacuzzi of in het olympisch zwembad met een hapje en een drankje. Dolce far niente.