18. EXPO '58
Tjonge, 1958, dat is een eeuwigheid geleden toch? Ik was toen nog in volle puberteit en niets, absoluut niets, scheen een fantastische toekomst in de weg te staan. En dat was ook de bedoeling van deze wereldtentoonstelling. De gouden jaren '60 kwamen eraan, maar dat wisten we toen nog niet.
Er is niet zo heel veel meer dat ik me van al die nieuwigheden herinner. Al die paviljoenen volgepropt met technische snufjes, het ene al spectaculairder dan het andere. Wat ik me wél herinner is het paviljoen van Côte d' Or. Daar stonden namelijk twee levensgrote olifanten die chocolade kakten! Die hadden zoveel succes dat ze het "gekak" niet konden bijhouden en de rij van olifantenkakliefhebbers langer en langer werd. Gelukkig hadden die nooit diarree. Ook de met praliné gevulde dessert chocolade 58 werd daar als nieuw product voorgesteld en zelfs uitgedeeld. Toen kregen bezoekers nog eens wat gratis producten.
En dat brengt me automatisch bij het jaarlijkse voedingssalon in Brussel op de Heizel dat duizenden bezoekers aantrok en waar ik als kind met een grote plastiek zak in de hand alle staaltjes die ik kon bemachtigen meepikte. Dat waren schattige mini-verpakkingen van margarine, chocolade, koeken, soepen, snoep, kruiden, koffie/thee, te veel om op te noemen en allemaal gratis, zelfs proeven mocht, maar "DE GROTE TREKPLEISTER" waren toch wel de prentjes van Artis-Historia, die iedereen van mijn generatie kent, "s Lands Glorie", om er maar één te noemen. "Artis-Historia" heeft het nog niet zolang geleden nog eens geprobeerd maar dat is op een sisser uitgelopen. Mensen hebben blijkbaar geen tijd meer om punten uit te knippen, te verzamelen en om te ruilen. Alles heeft zijn tijd.
Na de wereldtentoonstelling moest alles natuurlijk weer afgebroken worden en het paviljoen van de Côte d' Or werd verplaatst naar de A12 in Willebroek met nog één uitgekakte olifant als trekpleister. Het gebouw werd herdoopt tot "De Castel", een baancafé/dancing waar er gedanst en gefeest werd, soms zelfs onder leiding van het orkest van Francis Bay en verschillende zangeressen, waaronder o.a. Jo Leemans! Dat waren nog eens tijden, geen discjockeys, geen orgels, geen inkomgeld! Vele jaren later werd het herdoopt tot "Le Carré", een dancing met Amerika allures, maar tegen dan was ik mijn wilde haren kwijt en werd het tijd voor een nieuw hoofdstuk.
En als we aan de expo '58 denken dan kan ik toch niet voorbij aan de negen blinkende bollen van het Atomium die één cel zuiver ijzer uitvergroot voorstellen en die eerst niet en dan wel op de Heizel zijn blijven staan als herinnering aan de optimistische kijk op de jaren die komen gingen.
Weetje: in januari 2013 werd het Atomium door CNN uitgeroepen tot bizarste gebouw van Europa.