Het zal zo rond en om mijn vijftigste verjaardag geweest zijn dat ik tot mijn verbazing merkte dat er meer dan één drukker aan 't besparen was op inkt en zelfs piepkleine lettertjes gebruikte. En hoe ik dat wist? Wel, ik wilde een bijsluiter van één van mijn medicijnen lezen en dat lukte niet zonder vergrootglas. De eerste keer komt dat verwarrend over en het onleesbare breidde zich uit tot vrijwel alles wat ik wilde lezen. Creepy!

Natuurlijk overdrijf ik hier een klein beetje want ik wist verdomd goed dat niet de drukkers de reden waren van mijn verminderd zicht, maar dat ik zelf met een probleem zat. Intussen is dat opgelost en ben ik van een lenssterkte één, naar twee, naar drie gegaan en daar is het nu voorlopig gestopt, maar zoals vroeger wordt het natuurlijk nooit meer, zo min als de rest beenderen en vlees die mij tot mens maken.

Nu heb ik het lastig in supermarkten. Ik wil gezond eten en dus zoek ik eerst en vooral naar de ingrediënten, met een lijst aan E nummers waar alleen biologen wat van begrijpen. Een ware klus: klein, kleiner, kleinst, dat is al wat ik daarover kwijt kan, zelfs met nummer drie lenssterkte op mijn neus is er geen beginnen aan.

Vervolgens zoek ik de datum. Die staat ofwel bovenaan, ofwel onderaan, of in piepkleine lettertjes op een zo goed als onvindbare plaats en soms is hij zelfs door een kortingsetiket voor de geïnteresseerden verstopt. Het lijkt op een spelletje "moordmysterie ": vindt de dader, in dit geval de datum.

En het is nog niet gedaan, de wakkere burger denkt dat hij zijn pakje hesp best helemaal achteraan uit het schap neemt maar dat valt meestal dik tegen, want de supermarkt weet dat natuurlijk ook. Zo gaat die spaarzame koper al de pakjes controleren om de uiterste vervaldag te vinden. Zo vallen deze mensen op als ze voor de koude toog gluiperig rondkijken of iemand het heeft gezien. Misschien sta je daar zélf ook wel?

Als ge dan uiteindelijk met een propvolle kar aan de kassa staat, moet ge zowel betaalkaart én getrouwheidskaart bij de hand hebben. Intussen moet ge eerst alles uit je kar halen, op de band zetten en vervolgens tegen de snelheid van het licht terug inladen. De caissière zit dan al ongeduldig op haar stoel te schuiven en wil weten of ge zegeltjes en/of een ticketje wilt en als ge geluk hebt, dan werkt je betaalkaart braaf van de eerste keer. Oef! Ik onthoud mij ervan om er nog een koppel, jengelende bengels aan toe te voegen of jullie willen niet meer naar de supermarkt.

Als toemaatje geef ik jullie een gouden tip: kijk zorgvuldig je rekening na, meestal is het okay of is er een minimaal verschil, maar die ene keer moest ik toch meer dan zeventig euro betalen voor twee kilo appelen (en dat is geen grap). Dat zou me direct zijn opgevallen als er weinig in mijn kar had gelegen, maar bij een propvolle kar is het dus dubbel opletten geblazen. M-V-X, jullie zijn verwittigd.

Het gaat met het geluk als met zijn bril: men zoekt hem overal en heeft hem op zijn neus!

OPLOSSING VAN VORIGE WEEK; wat klopt er niet: Het Hart!