11. De rok van een vrouw
Ik vind alles over-gereglementeerd en de meeste mensen die ik ken vinden dat ook. Meestal weet ik waaraan ik begin en dat dacht ik met 't bloggen ook. Maar wat las ik? Een roman moet minstens 40 tot 60.000 woorden hebben. Een eenvoudig verhaal is een novelle en een column is een kort stukje proza in kolommen. Een gedicht heeft honderd en één reglementen, alhoewel ik persoonlijk denk dat ik een gedicht kan schrijven dat aan geen enkel reglement voldoet.
En bloggen? Dat is persoonlijk, joepie, dat wil zeggen dat ik hier alles kwijt kan wat ik wil zeggen en dat was mijn bedoeling, uiteraard zonder iemand tegen de borst te stoten.
Ja, maar wat heeft dat allemaal te maken met "de rok van een vrouw" hoor ik jullie vragen. Wel, ik las de juiste definitie van een blog als volgt:
De ideale lengte van een blogartikel is als de rok van een vrouw. Het moet lang genoeg zijn om alle vragen van de lezer te beantwoorden en kort genoeg om het interessant te houden."
En daar kan ik volledig achterstaan. (Ik doe mijn best).
Een klein gedichtje met de speciale naam HAIKU brengt me bij Herman Van Rompaey, de eerste voorzitter van de Raad van Europa, een Haiku fan die al bundels heeft gepubliceerd. Ik ben niet direct een aanhanger, maar soms vind ik zijn Haiku's treffend:
Corona stilte De wapens zijn stil
verdringt het minst dringende maar de klokken juichen luid
een tijd voor inkeer vrede voor immer.
De tekst "de wapens zijn stil" is gebeiteld in een bronzen klok in Aarschot.
Ik probeer hierna mijn eigen Haiku ineen te knutselen en dat is het resultaat.
Mijn blog dat ben ik
Hakketak daar sta ik voor
Spring van hak naar tak
Voor wie een beter idee heeft, alle haiku's zijn welkom!