41. DE LEUVENSE STOOF.

De Leuvense stoof, dat is pure nostalgie. Zonder die stoof zou het leven er in de negentiende/twintigste eeuw volledig anders uitgezien hebben. En mijn grotemoe en groteva hadden toch wel zo'n stoof zeker. Die stond te pronken in de woonkamer en die kamer was tegelijkertijd, living, keuken, badkamer en bedstee.

Na 't avondeten, aan de houten tafel met schuif waarin het bestek lag, werden de stoelen rond de stoof geschoven. Ik zat dan als kleutertje van vier/vijf jaar braaf op moeders schoot en dan kwamen de verhalen waaraan maar geen einde leek te komen.

"Groteva, pokert nog eens wat in de stoof, het wordt koud".

En dan hees groteva zich vergenoegd uit zijn stoel en pookte tot de kachelpot gloeiend heet en rood uitsloeg.

"Hij is nen échte stoker, zo'n mannen kunnen ze in de hel goed gebruiken", grapte ze en iedereen lachte dan mee, zelfs groteva!

De kleuter in mij wist niet waarom niemand het licht aandeed. Het is pas later dat ik besefte dat juist door dat niet te doen er een sprookjesachtige sfeer rond de kachel hing en de waterketel zijn steentje bijdroeg door zacht te zingen. Ik had het nooit zo intens als kleuter kunnen onthouden met het licht aan.

Bij ons vertrek mocht ik telkens een blik werpen in de mooiste kamer vooraan in hun huis. En neen, binnengaan mocht niet, alleen maar kijken. Daar stond aan het venster de Singer naaimachine van grotemoe. Die machine liet op mij een wonderlijke indruk na. Later, veel later, leerde ik toevallig het gedicht van Paul van Ostayen, Singer naaimasjien", kennen, veel te lang om in deze blog te verschijnen. Maar om de Vlaamse dichter Van Ostaeyen te eren volgt hier een fijn gedichtje: Marc groet 's morgens de dingen. En voor de liefhebbers onder ons: hierna de link voor het Singer naaimasjien".

singer naaimachine paul van ostaijen - Zoeken (bing.com).