39. 80 IS PRACHTIG!

Joepie, ik mocht één van de vorige weken zo maar eventjes tachtig kaarsjes uitblazen. Tachtig worden, dat was mijn grote droom en "De Droomfabriek" kon daar jammer genoeg niet mee helpen.

Wie wordt er nu graag tachtig? Awel ikke! En ik zal ook zeggen waarom. Ik heb de kans gehad om de hele "circle of life" te doorlopen en dat is iedereen niet gegund toch? Ziekte, ongeluk en moord maken aan de cyclus van ontelbare mensen een vroegtijdig einde. Want ja, we leven in een gevaarlijke wereld: het kan van de ene dag op de andere met ons gedaan zijn: geen vrolijke gedachte. We kennen allemaal wel zo'n moment van: oef, heb ik daar eventjes geluk gehad.

Die cyclus begint bij onze geboorte, kleuterjaren, adolescentie, verliefd, verloofd, getrouwd, (huisje, tuintje, kindje), oud, ziek en uiteindelijk staat die man met zijn sikkel aan ons bed en moeten we, willens nillens, met hem mee. Voor sommigen spelen al deze stadia zich af onder hun kerktoren.

Die lui kiezen voor een stil, rimpelloos en veilig leventje en zijn gelukkig. Het is hun keuze. Maar er zijn er anderen die voor een avontuurlijker leven kiezen: de onbevreesde, de ongedurige en de ontdekker en ik vrees dat ik tot deze laatste categorie behoor. Niet dat ik de Himalaya wilde beklimmen of een marathon wilde lopen, neen, ik wilde gewoon vanonder die loodzware kerktoren kruipen.

Er wordt nogal eens gevraagd wat de gelukkigste dag van mijn leven was? Mijn huwelijksdag of de geboorte van mijn eerste kind? Ik heb geen gelukkigste dag maar ik heb wel een meest gelukkige periode in mijn leven en dat was mijn meisjes grootbrengen tot vrije, zelfstandige en moderne vrouwen. Het was een drukke tijd van communie- en verjaardagsfeesten, vrijers, trouwers, verhuizers, kleinkinderen en jammer genoeg ook echtscheidingen.

En ja, ik ben nu tachtig en ik vind dat prachtig. Ik heb weliswaar het Lambert – Eaton Myastene syndroom sinds 2020, een ongeneeslijke spierziekte die me aan het huis gekluisterd houdt. Mijn blog www.hakketak.be is bedoeld om contact met jullie lezers te houden en die schrijverij geeft me een bezigheid die me veel plezier verschaft. Ik hoop het nog vele jaren te kunnen blijven doen en ik bedank al mijn lezers. O,OO1% heeft afgehaakt, waarschijnlijk omdat gehandicapte mensen niet in hun verhaal passen, het zij zo. En vanaf nu vier ik elke dag mijn verjaardag d.w.z. tachtig en één dag, tachtig en twee dagen, tachtig en drie dagen enz…

Gelezen:

• Ik keek vanmorgen in de spiegel en dacht: "O jee, die ziet er minstens tachtig uit, maar ik ben tachtig!"