107. Ward de Bever.

©Frieda Goovaerts 2025. Alle rechten voorbehouden.

Ik ben nooit gaan staken maar toen ik een enthousiaste staakster over haar avontuur hoorde vertellen, voelde dat aan alsof ik in mijn leven wat gemist had. Met collega juffen naar Brussel, een schoolreisje maar dan zonder kinderen, er zijn ergere dingen!

Hierna haar verslag:

Waar de vakbond al goed voor is. We krijgen gratis ticketten om per trein naar Brussel te reizen, nog eens een vergoeding van 40 euro plus 10 euro voor een lunch. Dat het openbaar vervoer ook staakt en we als sardienen in een blikje geen vin kunnen bewegen deert ons niet. Want joepie, we zijn weg. Laat de chauffeur van de bus naar Antwerpen maar roepen: "doorschuiven, deuren vrijmaken", ons humeur krijgen ze vandaag niet plat.

Nog even in Antwerpen naar het toilet, één euro inkom en dan lijkt het wel of we in de zoo van Antwerpen beland zijn. Tropische planten, een kakofonie van gesjirp, gekwetter en gefluit, een pracht idee om het storend geluid van pis en poep te overstemmen.

We zijn al halfweg. Heel België lijkt wel op onze trein te zitten maar de sfeer zit er goed in. Overal lachende gezichten, luide muziek en gedans. Met een groene zak over ons lijf en een fluitje stappen we met de mensenmassa mee. Slogans alom: 'Onze pensioenen zijn geen loterij' – 'Citroenen zijn zuur maar deze plannen zijn zuurder' – 'De pensioenbom tikt, maar wij laten ons niet opblazen'.

De staking wordt niet écht grimmig maar toch worden er bommetjes gegooid en staat het waterkanon klaar om ons uiteen te drijven. Wij vrouwen vinden het niet kunnen dat er hele ladingen bierkratten worden meegedragen en dat het de 'man' niet stoort om vervolgens tegen elke paal en gevel zijn gevoeg te doen. Als het volgens ons toch wat te druk wordt nemen we de trein richting Antwerpen terug en daar kopen we met onze 10 euro een burgermenu bij Mc Donalds voor de prijs van 9,90 euro, net geen 10 euro, bedankt vakbond.

Het is een reisje geworden om over na te babbelen want het was gezellig met ons zessen, de zon scheen, maar het doel van ons, de stakers, was om de politieke onverschilligheid te doorbreken. Laat ons hopen dat onze beweging ook de politieke leiders in beweging brengt.

YouTube – m'n pensioeng - De Strangers.