106. Het roze papiertje.
©Frieda Goovaerts 2025. Alle rechten voorbehouden.
Heeft iemand van jullie ooit al eens iets in de schoot geworpen gekregen zonder dat ge daar ook maar iets moest voor doen? Ik wel en ik ben daar niet alleen mee. Inderdaad, in het jaar 1967 om precies te zijn op ….. , werd de lat gelegd voor wie wel of niet een examen moest passeren om met een voertuig te mogen rijden. Voordien had ge helemaal niks nodig. Ge kocht gewoon een auto, de verkoper of garagist deed de vitessen efkes voor en weg was je.
Door die lat was het gemakkelijk voor lui die nog nooit een auto bestuurd hadden om gratis en voor niks een rijbewijs te halen terwijl chauffeurs die al reden wél een examen moesten afleggen. Kafkaiaanse toestanden. Ik weet niet hoe dat toentertijd in andere landen werd beslist, maar mij lijkt dit nu een échte Belgenmop.
En wat dacht ge, ik had nog nooit in een auto aan het stuur gezeten maar ik had in 1967 wel een gratis rijbewijs! En mijn partner, die in hetzelfde jaar dan ik geboren is maar later datzelfde jaar, moest wél examen afleggen. De kloof zat dus tussen onze geboortedatums in. Bijna iedereen trok naar het gemeentehuis voor zo'n roze velletje papier en dat moet toch een klein beetje verdacht zijn overgekomen. Vrouwen waren in de minderheid om een auto te besturen maar hadden wel de meeste rijbewijzen.
Ja en daar gingen ze wat aan doen. Een voorbeeldje: madam zit op de passagiersstoel op haar man te wachten die in de krantenwinkel sigaretten gaat halen. De politie ligt op de loer. De dame wordt benaderd en moet onmiddellijk haar voertuig verplaatsen want het staat in de weg. Tja, wat doet ze dan? Opbiechten natuurlijk, een fikse boete betalen en haar spiksplinternieuwe bewijs in beslag laten nemen.
Die werkwijze deed de ronde en alle vrouwen zaten met de poepers. Mijn moeder had zich, zoals al haar vriendinnen, een bewijs gehaald maar is dat wijselijk terug aan het gemeentebestuur gaan afgeven met de melding dat ze het reglement niet goed had geïnterpreteerd. Ze had en heeft nooit met een auto gereden, ook later niet. Ikzelf heb aan dat roze papiertje later wel profijt gehad. Ik kan nu niet meer met de auto rijden maar mijn roze bewijs van het jaar 1967 is nog altijd geldig en de foto die daarop staat zou die van mijn kleindochter kunnen zijn.
Ik wil hier voor de oudjes onder ons de operette van Armand Preud'homme, "Op de purpren hei" aanprijzen. Het is een ode aan het Vlaamse landschap met een focus op de Kempen en de heide. Daar zit op 9.37 min. het liedje: …en we rijden, rijden, rijden, door de bossen, door de heide en … Het is te zien en te beluisteren op YouTube: "Highlghts Operette – Op de purpren hei" – Operette gecomponeerd door Armand Preud'homme in 1941.