en-118. MILLENNIUM.

©Frieda Goovaerts 2025. Alle rechten voorbehouden.

De wereld houdt zijn adem in. Hoe zal de overgang van de twintigste naar de éénentwintigste eeuw verlopen? Blijven de banken overeind en wat met de netwerken en de vliegtuigen en de ziekenhuizen en de communicatie en de satellieten? Zullen we op tijd 'nul' tussen 31 december 1999 en 1 januari 2000 naar een andere wereld worden gekatapulteerd, naar de wereld van de Neanderthaler en lopen we gewapend met een knots en een overdosis lef rond? En toch, omdat het 31 december is, zetten we onze feestneus op, koelen we de champagne, ontsteken we vuurwerk want er komt een nieuw jaar aan en dat moet en zal gevierd worden. Het jaar 'nul' zijn zorgen voor later.

Voor mij geen feestneus, geen vuurwerk, geen champagne, geen kaviaar, geen feest, ik heb niks van dat alles maar ik heb wel volledige stilte hoog op een rotsplateau aan de Australische kust. Buiten zie ik een slang die traag en loom uit een verroeste bak kruipt en een ander koppel aan de andere kant van het plein: we steken een hand op. De zon brandt ongenadig, het zomert hier. Ondanks de belachelijke hitte stap ik toch naar buiten, hoed op, lange broek en lange mouwen aan en met in mijn rugzak een overdosis moed en pit. In ruil voor mijn vermetelheid verrast Australië mij met een beklijvend verhaal op een gedenkplaat hoog op de klippen met zicht op zee.

Loch Ard Gorge. Op 1 juni 1878 verging het zeilschip "Loch Ard" met slechts twee overlevenden, Tom Pears en Eva Carmichael. Vijftig zielen verdronken op weg naar een beter leven. Vader en moeder Carmichael met hun vijf kinderen, alleen Eva overleefde het dankzij de moed van de scheepsjongen Tom. Loch Ard Gorge, stond berucht om zijn verraderlijke klippen waar zeilboten die zo'n drie dikke maanden onderweg waren hun laatste rustplaats kregen nog voor ze in Australië aan land konden gaan.

Ik heb geprobeerd het me voor te stellen: drie sobere lange maanden op een zeilboot overgeleverd aan de grillen van de elementen, geen comfort, geen warm eten, gerantsoeneerd drinkbaar water… en dan… vreugdekreten alom… eindelijk… daar duikt uit een dikke mist de kust van Australië op en dan … abrupt en zonder genade de dodelijke klippen die scheepshout tot schroot verpulveren, een woeste zee die verzwelgt en dromen aan diggelen slaat…

Ik overleefde de nacht van de nieuwe eeuw al slapend en toen ik 's morgens naar buiten liep bleek er niks veranderd. Het plein was identiek, de slang lag zich in 't zonneke op te warmen en de verre buren wuifden terug. Nadien bleek dat de digitale wereld en alles wat erbij hoort de nacht zonder enig incident had doorstaan. De natuur heeft niks met uren, dagen, jaren en millenniums, het zijn constructies van de mens om houvast te hebben want zonder structuur krijgt chaos vrij spel. En zo begon het nieuwe millennium niet met een oorverdovende knal maar gewoon met een dag als alle andere.

Extra: Donald Trump: We staan aan de geboorte van een nieuw millennium, klaar om de mysteries van de ruimte te ontsluiten, de aarde te bevrijden van ziektes en de energieën en technologieën van morgen te benutten. (Eerste inauguratie speech als president van de Verenigde Staten, gehouden op 20/01/2017, in Washington D.C.

YouTube - Toon Hermans -Mien waar is m'n feestneus.